وكتبت رساله الى ..
بابا محمود الشرقاوى
الدمعه ليه مش راضيه تنشف
والقلب ليه مفطوررر عليك
مش قادره أنسى أى حاجه
ضحكتك .. نظرة عنيك
نفسى أوصفلك شعورى
بس مش لاقيه كلام
نفسى اقابلك مره واحده
أو تزورنى فى المنام

كنت كتبالك رساله
قبل وفاتك بيوم
بس موصلنيش رد
كنت كتبالك بقولك
بابا وحشتنى ايه اخبارك تمام
كنت بتكلم بجد
موتك بالطريقه دى
صدقنى يابا كان يخض

كنت كتبالك بقولك
يوم ماترجع راح اجيلك
راح اطيرلك زى الحمام
هو انت ليه سافرت يابا
من غير ماحتى تقول سلام؟

جمعتلك البوم صور
وكتبت تحته "بابا محمود"
مهما غاب او حتى طول فى الغياب
راح يعود .. أصله ساكن فى القلوب

محدش يقول انه مات
لان ده مش موت بجد
فى فرق بين موت عالورق
وانك تموت من قلب حد

"رساله ليا بها مقتطفات من كلام بابا محمود الشرقاوى"

بنت عمرى الجميله سمر
سامحينى على وعدى اللى موفيتوش
عن فرحك اللى مهاحضروش
عن رسالتك الجميله عن قلبك الحنون
أنا كنت ناوى انى ارد
لكن ربنا ما أردش أكون
متتكلميش عالفراق ومتعيطيش
خليكى جدعه زى أبوكى
انا موت اه بس فى قلبك راح اعيش
اوعى ابدا تغلطى وان غلطتى اتعلمى
ونفس الغلط متكرريش
ومتزعليش دايما بسرعه
الدنيا مش محتاجه زعل
محدش فيها راح يدوم
فنصيحه منى يابنتى
متشيليش نفسك هموم
كفايا عليكى كده
ومتنسنيش فى الدعاء
لانه بيوصلنى هنا
ومتذكريش كلمة فراق
سلميلى على أصدقاء القناه
وعلى اصدقاء عندما ياتى المساء

‫#‏بقلم‬ ابنتك سمر

(احدى تلميذاته بالاسماعيلية )